Zuidereiland🙆

Op 12 januari zijn we Wellington in gegaan. We zijn naar het nationaal museum te Papa geweest en wij zijn met een rood trammetje de heuvel opgegaan. Vanaf daar hadden we uitzicht over de stad. Rond vier uur stonden we in de rij voor de boot naar het zuidereiland. Het voelde een beetje alsof we op vakantie gingen naar een nieuw land. Na een boottocht van ongeveer 3,5 uur kwamen we aan in Picton. Tijdens de boottocht was er een punt waarop we zowel het zuider als het noordereiland zagen. We hebben onderweg een spelletje gedaan, wat gegeten en ik ben regelmatig naar buiten gelopen om even een rondje over de boot te lopen. Toen we aankwamen regende het helaas in Picton. Na een uurtje rijden, onder andere over een mega gladde gravelroad, kwamen we aan op een camping. We hebben nog even een film gekeken en zijn toen als een paar gekken de tent op gaan zetten en de auto om gaan bouwen in de regen en modder. De volgende dag was het gelukkig weer droog. (Ik was dit bovenste stuk eerst vergeten toe te voegen, woops) We zijn naar Blenheim gegaan om werk te zoeken. Dit viel alleen niet echt mee. Er is enorm veel werk op wijngaarden in deze regio alleen er is vrijwel geen accomodatie voor ons, de werkers... we zijn vijf campings/hostels afgegaan, maar allemaal vol. We hebben nog wat telefoontjes gepleegd en berichtjes verstuurd. Tot nu toe hebben we 1 reactie van een bedrijf dat misschien werk heeft...
We zijn aan het eind van de middag naar de marlborough sounds gereden. In een foldertje hadden we gelezen over een muziekfestival dat die dag plaats zou vinden. We reden naar het adres waar het festival zou zijn. We reden en we reden. Het was een lange kronkelende weg door de bergen en langs het water. Uiteindelijk kwamen we zelfs uit op een een zandweggetje. We begonnen ons af te vragen of we iets verkeerd hadden gelezen ofzo. Maar na het foldertje en het adres nog een aantal keer te checken waren we vrij zeker dat we het wel goed gelezen hadden. Er stond zelfs een plaatje bij met een aardig groot podium en honderden mensen. We vroegen aan een paar mensen die we tegenkwamen of zij wisten waar het festival was.
Ze reageerden als volgt: 'Een festival!? Hier!? Wat!? Echt!?'
Nou, dat klonk niet echt veelbelovend.
We vroegen waar het adres was en ze wezen ons de weg. We reden naar het adres en kwamen uit bij een resort waar het festival zou moeten zijn. We grapten al dat mensen waarschijnlijk met de boot zouden komen omdat de weg zo lang en onmogelijk was. Verder vroegen we ons af hoe ze via deze weg ooit de spullen voor een festival konden vervoeren.
We liepen door het resort en zagen ook daar een poster hangen van het 'muziekfestival'. We kwamen uit bij een bar met terras. En ja hoor, in de hoek van het terras stonden twee geluidsboxen, een microfoon en een gitaar. We lagen helemaal in een deuk toen we het zagen. We hadden zo'n twee uur gereden voor dit geweldige 'festival'. 's Avonds zou een of andere zangeres komen en dat was het. Het resort was best wel luxe dus we voelden ons niet zo op onze plaats. Toen we klaar waren met lachen, zijn we snel naar de auto gelopen en naar een camping gereden.
De camping lag aan het water dat omringd werd door hoge heuvels, een super mooie locatie. We hadden gezelschap van weka's. Dit zijn Nieuw Zeelandse vogels die niet kunnen vliegen maar wel enorm snel kunnen lopen. En enorm brutaal zijn als het op eten aankomt😂. Wel erg grappig.
14 januari zijn we naar Picton gereden. We hebben hier een track gelopen over een grote heuvelrug langs het water. Het was erg warm dus na de wandeling hebben we een koel drankje gedronken in Picton.
Na een camping gevonden te hebben, zijn we nog even naar het strand geweest. Toen de zon bijna onderging zijn we naar een park met mooie en lekker ruikende bloemen gegaan. We hebben de dag afgesloten bij de mac: wifiiiiiii.
Maandag zijn we naar Nelson gereden om te kijken of we hier misschien meer geluk hadden met het vinden van werk. We zijn wat meer mogelijkheden tegengekomen nadat we wat uitzendbureaus af zijn gegaan maar we hebben nog steeds niets...
's Avonds zijn we bezig geweest met het uitstippelen van onze route door het Zuidereiland.
Een uitzendbureau had werk voor ons op een kippenboerderij.
17 januari hebben we daar gewerkt. Het was echt verschrikkelijk. Het uitzendbureau had tegen ons gezegd dat het op een free range egg boerderij was en dat we de kippen in een schuur moesten leiden en dat we nog het een en ander schoon moesten maken. We hadden van te voren stank en viezigheid verwacht. Wat we niet hadden verwacht was dat de kippen die we bij elkaar moesten drijven hun laatste minuten leefden. We moesten steeds een groepje kippen bij elkaar drijven die dan door andere mensen de kop om werden gedraaid. Vrijwel alle kippen waren nog half in leven voordat ze als dood in een container werden gesmeten. Het vaste personeel schopte de kippen bij elkaar als ze weg probeerden te lopen. De stank en viezigheid was uiteindelijk het minst waar we ons druk om maakten.
De dag na het kippendrama hebben we niet zoveel gedaan. Daarma hebben we de zoektocht naar werk hervat, maar helaas... nog steeds niets. Omdat we weer een hele dag tevergeefs naar werk waren wezen zoeken en het weer weekend werd, hadden we besloten verder te reizen en vast richting het Abel Tasman Park te gaan (Abel Tasman, een Nederlander, was de eerste persoon die Nieuw Zeeland zag, maar hij vond het kennelijk niet waard om aan te meren, sukkel). Na een dag frustraties en teleurstellingen kwamen we aan bij een begin van een meerdaagse track door het park. We kwamen aan in een soort paradijs, goud witte stranden, een blauwe zee en een groene jungle. 's Avonds zijn we naar een campground gereden midden in het park en daarmee in the middle of nowhere. We waren zelfs de eerste mensen die aankwamen, ondanks het feit dat het al vrij laat was. We hadden ongeveer een half uur geleden de verharde weg verlaten en reden al een uur eigenlijk alleen maar omhoog, de berg op. We kwamen aan op een groot veld met hoog bloeiend gras. Er stond een grote pizza oven op het veld, wat toiletten, een paal met wegwijzers, een overkapping, picknicktafels en een groot houten podium met houten palen die een grote tent kunnen dragen. Een keer in de twee jaar wordt er namelijk een festival voor duizenden mensen georganiseerd op deze plek. Maar, vandaag waren wij de enige en was het er doodstil.
Bizar om je voor te stellen dat er op deze stille plek midden in het bos duizenden mensen de smalle gravelroad op rijden voor een festival in the middle of nowhere. We zijn na het eten een stukje het bos ingelopen, we kwamen erachter dat we niet helemaal alleen waren. Er stond namelijk een kudde schapen een paar honderd meter verderop. Toen we terug kwamen op het veld hing er een mysterieuse laag nevel tussen de heuvels. En helaas helaas was er nog een andere auto komen kamperen op het veld. Het kan ook niet helemaal perfect zijn natuurlijk😉
Toen we de volgende ochtend wakker werden, was het stralend weer. We zijn een stukje verder het park ingereden om een track te gaan lopen. Na een paar kilometer kwamen we bij een soort grote grot. We wisten dat er een grot zou komen maar onze monden vielen alsnog open toen deze onverwacht tussen de bomen opdoemde. Als eerste keken we tegen een enorme rotswand aan. Toen we over grote stenen klommen zagen we dat deze rotswand misschien wel 100 meter onder ons pas eindigde. Het was in ieder geval zo diep dat we de bodem niet konden zien. We hebben hier een tijdje gezeten en zijn weer terug geklauterd tussen de grote keien door. We zijn nog een heuvel opgeklommen voor een uitzichtpunt. Dit uitzichtpunt bestond echter wel uit een rare rotsformatie😛. Er staken allemaal scherpe steenpunten omhoog waar we overheen moesten zien te komen(zie foto's). Een stap verkeerd en we vielen of tussen de stenen, er zaten enorme scheuren in, of we spiesten onszelf aan zo'n vlijmscherpe steen. Maar we leven allemaal nog en het uitzicht was het absoluut waard😀. We zijn uiteindelijk naar Golden Bay gereden, even wifi, boodschappen en een camping zoeken. We zijn daarna naar een camping aan zee gereden. Toen we 's avonds van de tv kamer, waar we een spelletje gedaan hadden, naar de auto en tent liepen zagen we een super mooie sterrenhemel. Ik ben nog even het strand opgelopen en kon de melkweg zien. Omdat er gewoon helemaal niemand woont hier, is er ook super weinig lichtvervuiling. Een mooie afsluiting van de dag☺🌠.
21 januari zijn we naar Pupu Springs ofzo geweest. Dit is super helder water dat opwelt vanuit de grond. Daarna hebben we een track richting een grot gewandeld. De track was pittig. We moesten flink omhoog lopen. Er was vrij weinig pad en we moesten onze weg tussen grote keien en stenen zien te vinden. Na een pittige wandeling kwamen we uit op een echte 'wow' plek. Tussen de bomen door verscheen een enorme grot. Toen we dichterbij kwamen zagen we enorm veel stalactieten aan het plafond van de grot hangen. Er liep een pad een deel van de grot in. Er verschenen nog eens honderden stalactieten toen we verder de grot inliepen.
Toen we weer terug kwamen bij de auto zijn we naar een korte track gereden. Deze liep tussen mega hoge stenen en rotsblokken door. We zijn 's avonds weer naar de vette camping van het festival in the middle of nowhere geweest.