Het is weer zover!

Het is even geleden, maar het is weer zover! Sinds Griekenland, waar ik in november en december geweest ben, ben ik zo'n vijf maanden in Nederland geweest. Maar nu ben ik (eindelijk😉) weer op reis. Deze keer weer samen met Iris, mijn vriendin. Twee dagen geleden, op 7 mei, zijn we aangekomen in Ierland, waar we weer in het oude vertrouwde Ashley Park House in Nenagh zijn neergestreken. Het plan is om hier vijf weken te werken, en daarna voor een jaar naar Canada te gaan. 

We zijn dus allebei een paar maanden in Nederland geweest: het was fijn om voor een langere periode tijd door te kunnen brengen met familie en vrienden. Maar het is ook heel erg fijn om weer op reis te zijn en we kunnen dan ook niet wachten om over een paar maanden naar Canada te gaan! Onze tijd in Nederland hebben we afgesloten met een vakantie naar Italië met mijn moeder en zusjes: super leuk en gezellig❤️. We hebben genoten van de Italiaanse zon, de mooie stadjes, de natuur, het eten, en elkaar. Maar nu is het tijd om weer door te gaan! Ik ga weer proberen om hier regelmatig een update van onze reis en avonturen te plaatsen. 

Tot nu toe hebben we nog niet heel veel meegemaakt: we zijn weer warm verwelkomd door de pauwen (niet dus: het enige wat die beesten doen is 24/7 afschuwelijke geluiden maken die door merg en been gaan, en rond paraderen alsof ze het allermooiste en belangrijkste op de hele wereld zijn🙄), we hebben gewerkt tijdens een diner voor een bridge-groep, of zoals Iris zei 'een stel oude taarten', en we zijn nog steeds enigszins overstuur door het feit dat de steiger overstroomd is (ook in Ierland hebben ze de afgelopen tijd kennelijk heeeeel veel regen gehad). Wel hebben we alweer kunnen genieten van wandelen door de 'Walled Garden' en hebben we onze oude vertrouwde kampvuur-plek aan de rand van het landgoed weer opgezocht. Ook hebben we, direct bij aankomst in Nenagh, al wat kunnen drinken in onze 'local pub'. Verder was het erg fijn om de mensen hier weer te zien:

-Margaret, de eigenaresse, die haar outfit voor het eerst in jaren drastisch heeft veranderd: van een mantelpakje naar, jawel hoor, een broekpak!! Zij heeft ons ook opgehaald van de bushalte in Nenagh: we hebben doodsangsten uitgestaan terwijl we bij haar in de enige 'bedrijfsauto' van dit miljoenenbedrijf stapten: een oude, roestende, aftandse, stinkende en door de vogels bekakte blauwe Volkswagen Golf. Dit is oprecht de enige auto die ze hebben bij het fancy Ashley Park House en die überhaupt in het bezit is van de deftige uitziende maar oh zo bescheiden en hardwerkende vrouw die dit bedrijf draaiende houdt (onze angst had trouwens meer te maken met de rijstijl van Margaret dan met de roestbak waar ze al jaren in rijdt haha). 
-Jaka, de manager, wiens leven nog steeds om niets anders dan Ashley Park House draait, maar met wie we wel een hele goede klik hebben en zelfs een soort van bondgenootschap waarin wij helemaal bij 'de locals' horen waardoor we ons stiekem best wel een beetje stoer voelen haha🙈
-Lara, de super lieve gastvrouw, van wie we allebei een hele dikke knuffel kregen toen we haar weer zagen.
-Evelyn, de chefkok, waarschijnlijk de meest 'normale' persoon die hier werkzaam is.
-Ann, het hoofd van de schoonmaak, wat een super lieve maar ook hele bijzondere vrouw is en blijft...
-de altijd norse en chagrijnige klusjesman waarvan ik de naam altijd vergeet en die ons nog geen blik waardig heeft gegund.
-Soairse, de tuinvrouw, die de leiding heeft over de woofers (dat zijn over het algemeen internationale en jonge mensen die hier tegen kost en inwoning in de tuin werkzaam zijn, en die, zo blijkt, te incapabel zijn om de keuken en badkamers een beetje fatsoenlijk schoon te houden🙄😭). 

Verder zijn we ook alweer op de hoogte van de laatste roddels en nieuwtjes: zo was bijvoorbeeld niemand minder dan Mr. Johnny Depp himself van de winter op Ashley Park House, waar, verassend genoeg, manager Jaka nogal ondersteboven van was. Verder is er een extra klusjes -en tuinman, is de was-meneer weg (wat betekent dat Iris en ik waarschijnlijk regelmatig de was moeten gaan doen, help😶), en komt er één dezer dagen een nieuwe kok, omdat de vorige kok kennelijk de meest smerige gerechten maakte en ineens van de aardbodem is verdwenen...: het is in ieder geval nooit saai bij Ashley Park House. 

Wordt vervolgd!