Awkward kauri en sneaky opposum

We zijn vorige week aan het werk geweest op de kumura farm. We moesten in een schuur kumuraplantjes op een bepaalde maat snijden en de onderste blaadjes van de plantjes afhalen. En dat was alles. De hele dag. Zo'n 8 uur per dag. Best een beetje saai dus🙊. Maar we hebben wel aardig wat uurtjes kunnen maken, super chill👌. Donderdagmiddag mochten we zowaar even wat anders doen. In plaats van snijden mochten we de plantjes planten. Een trekker trok een rij met een stuk of 10 stoeltjes over het veld. De stoeltjes zaten super dicht bij de grond en de trekker reed heel langzaam over het land. Wij zaten op de stoeltjes met versgeknipte kumuraplantjes. Deze moesten we in de grond stoppen terwijl de trekker vooruit reed. Best een grappig gezicht haha. Het was alleen best wel zwaar om de plantjes in de grond te stoppen: de plantjes waren ongeveer dertig centimeter en er mocht maar een klein stukje boven de grond uitkomen. We hebben dus best wel een beetje spierpijn in onze rechterpols gehad😂. Gelukkig ging de tijd wel een stuk sneller voorbij dan het werk in de schuur. Omdat er die week zoveel gewerkt was, waren er nog maar heel weinig planten over waardoor we de rest van de week vrij waren. Oftewel: waardoor we eerder werkloos waren want we waren van plan na een week weer verder te reizen om dit hersendodende werk achter ons te laten😂🙊.
Omdat we ervan uit waren gegaan tot zaterdag en misschien zelfs wel tot zondag te werken, hadden we een cabin voor een week geboekt. Dit zou betekenen dat we hier tot maandag zouden blijven. Maar zonder werk wilden we zo snel mogelijk verder reizen. We hebben dit uitgelegd aan de geweldig lieve campingeigenaresse en een deel van ons geld teruggekregen: we zijn vrijdagochtend dus verder naar het noorden gereisd. Op naar Cape Reinga, het meest noordelijke puntje van Nieuw Zeeland.
We waren erg blij dat we weer verder konden, maar we gaan deze camping en vooral Trish, de campingeigenaresse met Nederlandse achtergrond, best wel missen. De camping was super chill en Trish heeft ons geholpen met werk, ons een super deal aangeboden in de cabin, ons ons geld teruggegeven en ons begroet met 'goedemorgen'😄. Maar ze is vooral echt een super lieve vrouw. Als iemand van plan is ooit naar Nieuw Zeeland te reizen: ga naar Baylys Beach Holiday Park! Er komen daar veel te weinig Nederlanders haha😉
Vrijdagochtend zijn we dus vertrokken uit Baylys Beach. We zijn naar het Waipoua Kauri Forest gereden. Kauri's zijn hele grote bomen. We hebben de hoogste boom van Nieuw Zeeland gezien: 51,5 meter hoog, en geschat wordt dat hij zo'n 2000 jaar oud is. Het was erg indrukwekkend. Het was alleen echt muisstil rond de boom, een beetje alsof je een kerk bezoekt. We hadden geen idee waarom de bezoekers zo stil waren en ik heb me nog nooit zo ongemakkelijk gevoeld bij een boom😂😂. We hebben ook nog zo'n 1,5 uur gewandeld in het bos, met hier en daar een grote Kauriboom. Voordat we het bos betraden moesten we onze schoenen helemaal schoonmaken omdat de Kauribomen sterven door een ziekte die onder andere wordt verspreid via de schoenzolen van mensen. Super zonde natuurlijk, en Nieuw Zeeland zou Nieuw Zeeland niet zijn als ze hier geen strenge maatregelen voor nemen😉.
Nadat we het 'grote bomen bos' bezocht hadden, zijn we doorgereden naar de volgende camping. Op deze camping stond een oude schuur met een keukentje, zitkamer en toilet erin. Toen ik 's avonds naar de wc ging hoorde ik een raar geluid, alsof er iemand op het dak of op de muur liep. Ik keek omhoog om te kijken waar het geluid vandaan kwam en ik keek recht in de ogen van een of ander beest. Ik schrok me kapot en ben zo snel mogelijk de wc uit'gerend'😂🙊. Ik liep naar reisgenootje Iris toe die in het zitkamertje was en probeerde aan haar uit te leggen wat ik gezien had, maar dit lukte niet echt omdat ik geen idee had wat ik nou precies had gezien😂. We liepen samen terug naar de wc waar inmiddels een Duitser naar het plafond aan het kijken was. Nadat Iris zich ook kapot geschrokken was van het beest dat inmiddels over een balk bij het plafond liep, wist de Duitser ons te vertellen dat het een opposum is. Dus, tot zover mijn ontmoetingen met het wildlife van Nieuw Zeeland😂.
Omdat het een beetje koud was, hebben we 's avonds in de auto een spelletje gedaan. Uiteindelijk vroeg de campingeigenaar of we de auto een stukje wilden verplaatsen. Nadat we de spullen achter de auto hadden weggehaald, hebben we de auto verplaatst. Een poosje later hebben we de auto weer een stukje verplaatst omdat onze buren wel heel dicht bij ons hun tent hadden opgezet. Deze keer hadden we niet aan spullen, die eventueel achter de auto stonden, gedacht. (Niet door mij er neergezet, ik ben onschuldig😜) We reden achteruit en hoorden een raar geluid. Tom stapte de auto uit om te kijken wat het was: ons gasstelletje... we reden snel weer naar voren. Ik zei nog van: we stonden niet scheef en ik voelde helemaal niks toen we achteruit reden (opzich logisch met zulke banden... ) dus dat ding moet helemaal verpletterd zijn. En inderdaad, het gasstelletje had het gewicht van onze auto niet overleefd😢.
We zijn de volgende dag naar The Warehouse gegaan om een nieuw gasstelletje te kopen😂🙊.