Living the dream

Na het afscheid van Ines namen we een Uber naar het centrum waar Ruth en Sergio ons op zouden pikken. We hadden deze twee mensen op workaway gevonden. Eigenlijk hadden ze geen plek en werk voor ons, maar om de één of andere reden wilden ze ons graag ontvangen en dus regelden ze dat we bij Ruths ouders, tegen een kleine vergoeding, konden verblijven zonder te hoeven werken. We bleven het weekend bij deze super lieve mensen. Er was helaas niet veel te doen, dus heel veel meer dan wandelen naar de supermarkt en Netflix kijken hebben we niet gedaan. Wel kregen we op zondag een rondleiding van de vader van Ruth door de tuin: er stonden bananenbomen, cacoabomen, limoenbomen, veel tropische vruchten waar ik nog nooit van gehoord had en die ik al weer vergeten ben, en een boom met zogenoemde 'miracle fruits'. Wanneer je zo'n vrucht at, proefde alles wat zuur was daarna voor zo'n twee uur zoet. Dat moesten we natuurlijk even proberen en inderdaad: een superzure limoen smaakte na het eten van de miracle fruit super zoet, heel bizar haha

Na het weekend gingen we op maandag naar San José met de bus. We checkten in in ons hotel en gingen vervolgens naar het vliegveld om Tamara, een vriendin van Iris op te halen. Zij zou de laatste twee weken die Iris en ik in Costa Rica door zouden brengen met ons meereizen. Dit betekende een vooruitzicht van twee weken volop reizen en vakantie vieren: heeeeeerlijk☀️. 

De volgende dag vertrokken we met z'n drieën direct met de bus naar de kust. Na een eindeloos lange busreis kwamen we aan het eind van de dag aan in Puerto Viejo: een klein en super gezellig stadje aan de Caribische Zee. We gingen 's avonds uit eten in een Jamacaains vegan restaurant en zijn daarna wat wezen drinken in een café waar ze niet alleen live muziek hadden, maar ook circus-achtige acts met brandende hoepels en zo'n doek aan het plafond waar iemand in hangt, lekker duidelijk haha 😂. Het was in ieder erg leuk en gezellig!

Die ochtend heeft het urenlang geregend en dus zijn we wat souvenirswinkeltjes afgestruind. 's Middags hadden we afgesproken met Adela, die nu een workaway in de buurt van Puerto Viejo deed. Het was heel erg leuk om haar weer te zien en we hebben de hele middag doorgebracht aan de kust: eerst zijn we een heel stuk wezen wandelen en daarna hebben we gezwommen in het super heldere zeewater🤩. Die avond zijn we naar een echt Caribisch strandfeestje geweest samen met Adela en wat vrienden van haar, wederom super gezellig💃🏼. 

De volgende dag zijn we op stap geweest met Jordan, een local die we twee avonden daarvoor ontmoet hadden. Hij nam ons mee naar twee watervallen en met zijn indigenous achtergrond kon hij ons super veel vertellen over Costa Rica, de natuur en de cultuur. Erg interessant! Aan het eind van de middag hebben we een Uber genomen naar Cahuita, onze volgende bestemming. De chauffeur was een super enthousiaste en gezellige man en hij maakte zelfs een noodstop met de auto toen hij zich realiseerde dat er een luiaard in de berm te zien was🤩. 

We zijn in totaal drie nachten in Cahuita geweest. Cahuita was wederom een super schattig, kleurrijk en sfeervol Caribisch stadje. We zijn veel naar het strand geweest en we zijn samen met Adela naar Nationaal Park Cahuita geweest. Het park bestond uit een wilde jungle waar we wederom luiaarden hebben gezien. Ook woonden er veel apen in het park. Één aap heeft ons zelfs beroofd van een stuk watermeloen, een boterham, en onze bonenspread. Ik vond apen ineens een stuk minder leuk😂. Verder waren er de meest prachtige stranden in het park: wit zand, knalblauw water met koraal, en idyllische palmbomen. Een beetje alsof je in Expeditie Robinson bent beland. In verband met de schildpadden die in het park wonen, ging het park om vier uur helemaal dicht voor bezoekers. Daarom zijn we met z'n vieren nog een ijsje gaan eten op het strand net buiten het park. Daarna was het alweer tijd om afscheid te nemen van Adela die een paar dagen daarna terug zou gaan naar Europa💔. Wederom een super tof persoon die we mochten ontmoeten op reis! 

Onze volgende bestemming was Manzanillo. Ook hier bestond onze tijd voornamelijk uit zwemmen en wandelen want ook hier was weer een strand en een nationaal park. We hebben hier ook sterren gekeken op het strand wat super indrukwekkend was🤩. Verder zijn we vanaf Manzanillo een avond naar Puerto Viejo geweest om dollars te pinnen voor onze volgende bestemming, uit eten te gaan, en weer naar een strandfeestje te gaan dat deze keer eindigde in de stromende regen: heerlijke mama mia vibes dus haha💃🏼.

De volgende dag werden we 's ochtends vroeg opgepikt door een shuttle die ons naar de grens met Panama zou brengen. Nadat we door de Costa Ricaanse douane waren gelopen, staken we de grens -die gevormd werd door een rivier- over en gingen we door de Panamese douane. Twee stempels in ons paspoort rijker stapten we in een volgend shuttlebusje die ons naar een kleine boot zou brengen. Deze boot nam ons mee naar het hoofdeiland van Bocas del Toro: onze bestemming voor de komende vier dagen. 

Eenmaal in Panama hadden we direct door dat we niet meer in Costa Rica waren. De huizen zagen er heel anders uit: of veel mooier en kleurrijker of juist veel armoediger, de mensen waren anders: ze spraken vrijwel allemaal Engels en waren super behulpzaam, de taxichauffeurs schreeuwden geen 'taxi taxi' naar ons, maar we moesten ze zelf actief aanhouden en werden constant afgewezen omdat ze vol zaten (ik weet niet wat ik liever heb😂), het zeewater was nog veel blauwer en helderder, maar het kraanwater was daarentegen niet drinkbaar, en in plaats van met Costa Ricaanse colones te betalen moesten we nu met Amerikaanse dollars betalen. Ook de tijd was met een uur veranderd bij het oversteken van de grens. Wel waren de insecten nog net zo irritant, was het nog net zo warm, lagen de hangmatten net zo lekker, was de taal nog steeds Spaans, mochten we wcpapier nog steeds niet door de wc doorspoelen en waren de flora en fauna hetzelfde. Erg interessant om te zien hoe de natuur zich niet aan landsgrenzen houdt, maar dat mensen wel heel veel verschil kunnen maken. 

Nadat we een lege taxi hadden aangehouden werden we door een super vrolijke taxichauffeur, die helemaal in een deuk lag om één of andere meme en ons daarom alle drie een high five gaf😂, naar ons hostel gebracht. In plaats van dat je kamers kon boeken in dit hostel, kon je een tent boeken. Je zou zeggen dat je zoiets een camping noemt, maar de tenten stonden allemaal overdekt bij elkaar verdeeld over twee verdiepingen. Een soort hostel camping dus haha

Voor de volgende dag hadden we een boottocht geboekt die ons van tien uur 's ochtends tot half vijf 's middags zou vermaken. Er werd ons verteld dat we gingen snorkelen, dolfijnen en zeesterren zouden zien, en dat we naar verschillende eilanden zouden gaan. Ik was enigszins sceptisch over de dolfijnen, maar alle beloftes kwamen uit! Eerst zijn we een stuk wezen varen en wees onze kapitein een luiaard aan die in een boom boven het water hing. Na een korte stop op een eiland gingen we verder en zagen we een dolfijn vlak naast de boot zwemmen🤩. Daarna was het tijd om te snorkelen wat super vet was: het water was heel helder en overal waren koraal en tropische vissen te zien. Vervolgens zijn we naar een onbewoond eiland gevaren wat wederom zo uit Expeditie Robinson had kunnen komen. Hier hadden we twee uur de tijd om te zwemmen in het knalblauwe water en te wandelen door de felgroene jungle. Daarna zijn we naar een ander eiland gevaren waar we konden lunchen en cocktails konden drinken😋. Op de terugweg kwamen we langs een ondiep stuk water en zagen we inderdaad zeesterren op de bodem liggen. Een geweldig dagje dus!

De volgende dag zijn we met de bus en daarna een stukje met de boot naar Playa Estrella (Starfish Beach) gegaan: een strand, zoals de naam al zegt, waar zeesterren te zien zijn. Na met een duikbril op tevergeefs gezocht te hebben naar SpongeBob's beste vriend Patrick, zijn we maar op het strand gaan chillen. Gelukkig hebben we wel veel andere zeesterren kunnen zien in het wederom super heldere en blauwe water🤩. 

Op onze éénnalaatste dag in Bocas del Toro zijn we 's ochtends wat gaan drinken bij een super leuk en kleurrijk cafeetje in de haven. Daarna zijn we naar Playa Bluff gegaan: een super rustig strand met metershoge golven🌊.

De dag daarna was het alweer tijd voor ons om terug te gaan naar Costa Rica. We hadden weer een shuttle geboekt en aan het eind van de middag arriveerden we in Puerto Viejo. We hebben hier tot de zonsondergang op het strand gezeten en raakten aan de praat met een Tico (zo worden inwoners van Costa Rica genoemd). Toen we hem vertelden over onze reis vatte hij deze super mooi samen met de woorden 'you girls are really living the dream'. Iets waar ik me volledig bij aan kan sluiten! 

Helaas zat onze Costa Ricaanse droom er na twee maanden alweer bijna op: de volgende ochtend vertrok onze bus naar San Jose vanwaar we het vliegtuig twee dagen later naar Londen zouden nemen. Op onze eerste avond in San José werden Tamara en ik ziek en ook Iris was niet helemaal lekker. Omdat Tamara de volgende dag al zou vliegen is ze langs het ziekenhuis geweest waar de dokter haar vertelde dat we waarschijnlijk een buikvirus hadden opgelopen dat heel erg rondging in de provincie waar wij net vandaan kwamen: tja, dat hoort ook bij het backpackersleven… Gelukkig zaten we voor de verandering niet in een hostel maar in een fijn appartement en op de dag van vertrek voelde ik me al een stuk beter (na de avond daarvoor toch een beetje in de stress gezeten te hebben omdat ik verhoging/koorts had met de wetenschap dat vliegvelden dezer dagen nogal eens je temperatuur opnemen😳). 

Maar zoals gezegd voelde ik me op de ochtend van vertrek, 5 april, een stuk beter en leek ik gelukkig geen koorts meer te hebben. Voor de laatste keer bestelden Iris en ik een Uber in Costa Rica om naar het vliegveld te gaan en binnen een recordtijd van 20 minuten hadden we ingecheckt, waren we door de douane gegaan en waren we de beveiliging doorgekomen.

Hoewel er weer een heel nieuw avontuur op ons staat te wachten, was het toch raar om Costa Rica achter ons te laten. Hoewel het niet altijd makkelijk was en we best wat stress gehad hebben omdat we zoveel moeite hadden met het vinden van workaways, is alles uiteindelijk goed gekomen en hebben we een geweldige tijd gehad waarin we kennis hebben gemaakt met dit prachtige land, super leuke en lieve mensen, en de heerlijke Pura Vida cultuur✌🏼.