198 dagen, 20000 kilometer

De dag na het paardrijden zijn we richting twee bekende gletsjers van Nieuw Zeeland gereden. Na even onderweg geweest te zijn begon het te regenen. We hebben naast het rijden, in twee cafes gezeten voor hot chocolate en kwamen aan het eind van de middag aan bij een camping aan het strand. De regen stopte en de zon scheen zelfs even. De volgende dag was het droog, maar bewolkt en koud. We zijn naar de Fox glacier gegaan. Na 25 minuten lopen, wat nogal zwaar was met onze spierpijn van de Roys Peak en het paardrijden🙈, kwamen we aan bij een uitzichtpunt op de gletsjer. Toen we terugreden door het dal kwamen we bordjes tegen met: in dit en dit jaar lag de gletsjer nog hier. Zonde hoe weinig er nu nog van over is. Na ons bezoek aan de Fox glacier zijn we naar lake Matheson gereden. Dit is een meer wat erom bekend staat dat het water enorm glad is. Hierdoor weerspiegelen de bergen eromheen erg mooi in het water. We zijn hierna richting de Franz Joseph gletsjer gereden. Toen we aankwamen in het plaatsje Franz Joseph regende het weer. Wederom hebben we warm in een cafe gezeten. De rest van de middag en avond heeft het non stop geregend. Daarom zijn we pas de volgende dag naar de gletsjer gegaan. Die dag had de regen plaats gemaakt voor wind. Het waaide gigantisch hard en het was nog steeds koud. Toen we aankwamen bij de parkeerplaats waaiden de kiezelsteentjes tegen de auto aan. Na moed verzameld te hebben zijn we de auto uitgegaan, zijn we als drie gekken naar een uitzichtpunt gelopen van waar we de gletsjer zagen. Daarna zijn we zo snel mogelijk terug gelopen naar de auto. Wat nog best een uitdaging was, tegen de wind in enzo.
We waren van plan om die dag naar Greymouth te rijden. Dit plan leek niet door te kunnen gaan toen we te horen kregen dat de weg was gesloten. Er waren bomen omgewaaid. Er werd ons verteld dat het nog drie uur kon duren voordat de weg weer open ging. In Nederland neem je in zo'n geval vaak een andere weg, in dit deel van Nieuw Zeeland waren er geen andere wegen. We konden geen kant op en we waren in de middle of nowhere. Er zat niets anders op om, net als tientallen anderen, te wachten. Gelukkig bleken de drie uren wachten, maar tien minuten te zijn. Extreem opgelucht reden we weer verder. Er lagen nog verschillende bomen op de weg, maar er kon steeds precies 1 auto langs. Gotta loveeee New Zealand❤.
Uiteindelijk kwamen we aan in Greymouth. We zijn naar the warehouse geweest voor wat winterkleding. En gewoon omdat the warehouse geweldig is. 's Avonds hebben Tom en ik Iris mee uit eten genomen. Ze was twee dagen geleden jarig (en ze heeft geweten ook dit jaar jarig te zijn in de herfst) en we kwamen nu pas in een stad met een beetje leuke restaurants haha.
We zijn naar een campground gereden en hebben in de ijzige kou de tent opgezet en de auto omgebouwd. Het was super helder en de sterren waren echt heel erg mooi. De volgende dag werden we wakker en zagen we dat het gevroren had. Er zat een laagje ijs op het gras, de auto en de tent. Gelukkig was de lucht na dagen grauw weer stralend blauw. Het plan was om van het westen naar het oosten te reizen en om via Kaikoura uiteindelijk weer in Christchurch te komen. Voor vandaag betekende dat een autotocht dwars door de bergen💕. Helaas, dachten we, betekende het ook dat we van de zon weer de wolken in reden😶. Maar deze wolken produceerden sneeuw in de bergen en ineens reden we niet meer in een groene maar in een witte omgeving😍. Toen we weer lager reden ging de sneeuw helaas weer over in regen. We zijn maar weer lekker warm in een cafe gaan zitten😂. We voelden er niet veel voor om te kamperen en vonden op internet een aanbieding voor een cabin. Na een rivier doorgereden te zijn (de brug stond op instorten) om bij de camping te komen, konden we weer terug omdat alles al vol zat😢. De campingeigenaar zei dat hij wel altijd over de brug ging. Met doodsangsten zijn we over de brug gereden. Skydiven is er niks bij. Bah wat eng. We zijn doorgereden naar Kaikoura en hebben hier een hostel geboekt. Een warm hostel met open haard. Na wakker geworden te zijn met een dak boven ons hoofd enzo, zijn we naar de kust gereden. Hier kwamen we wat zeehonden tegen. Ze lagen in de berm en op het voetgangerspad. Heerlijk, waarom zouden ze ook niet? We hebben een beetje gewandeld over de rotsen en voor het eerst in mijn leven zag ik besneeuwde bergen aan zee. Pretty pretty😍. Toen we 's middags aankwamen op een camping tussen Kaikoura en Christchurch scheen de zon weer, heerlijk. We hebben even gewandeld langs een rivier en genoten van de zon.
Op vrijdag de 13e zijn we naar Christchurch gegaan. De wof, een soort apk, van onze auto was de dag daarvoor verlopen. Wetende dat ons geliefde voertuig niet zou gaan slagen voor de test (onze banden zijn een beetje profielloos enzo), gingen we met een slag om de arm naar een garage. Er was wel iets meer aan de hand dan alleen de banden. Het eerste wat de autodokter zei was: ik hoop dat jullie aan het eind van jullie reis zijn en niet aan het begin.
Dat klonk lekker veelbelovend😞. We kregen een hele waslijst mee. Veel kleine simpele dingetjes maar ook een aantal serieuze dingen.
We zijn die dag en de dag daarna heen en weer wezen rijden in Christchurch. Garages, autodealers, autosloopbedrijven.
De kosten voor het wof proof maken zijn hoog. We zouden de auto kunnen repareren. We zouden de auto ook kunnen verkopen en of een nieuwe kopen of zonder auto verdergaan. Decisions, decisions.
Op zondag zijn Iris en ik 's ochtends naar een dienst van de ARISE church geweest. De dienst werd in het Airforcemuseum gehouden, een keer wat anders haha. Na de mooie kerkdienst zijn we naar Akaroa gereden. Een leuk stadje met veel Franse invloeden uit de kolonisatietijd.
De dag daarna bestond weer uit heen en weer rijden in Christchurch tussen garages en bedenken wat we nou gaan doen met onze auto. Verschrikkelijk.
Het was een prachtige dag dus we zijn aardig vroeg in de middag naar een campground gereden en hebben hier genoten van het zonnetje en even geprobeerd de auto te vergeten. Ik heb spullen uitgezocht en mijn tas ingepakt voor Sydney (kennelijk ga ik daar morgen al heen, de tijd verloopt hier zo raar haha). Ondanks dat ik best veel spullen achterlaat in de auto bij Tom en Iris, had ik aardig wat moeite met alles in mijn tas krijgen, woooops🙈.
's Avonds hebben we Kumaraburgers gegeten, nom nom. En na het eten hebben we een leuke film in de auto gekeken. Zo was deze 'nare' dag met autodrama toch nog fijn geëindigd😊.
Ik heb best wel heel erg lang getwijfeld of ik na Sydney nog weer terug zou komen naar Nieuw Zeeland of niet. We hebben het hele land nu gezien en onze reis is eigenlijk afgelopen. Maar ik ben nu ik dit schrijf enorm blij dat dit niet de laatste nacht is dat ik hier slaap. Ondanks dat ik mijn familie en vrienden, mijn all stars, de stroopwafels en zelfs Nederland best wel erg mis, kan ik nog geen afscheid nemen van dit land💕.

En Iris en Tom zouden het natuurlijk nooit redden zonder mij💁😉.

Nog even over de titel van dit verhaal: ik ben hier nu 198 dagen en in die tijd hebben we met onze auto meer km's gereden (zo'n 20000) dan dat we nodig hadden om hiernaartoe te vliegen (zo'n 18000). Ik wil niet eens weten hoeveel benzinegeld en km's dat heeft gekost😂.
En dit allemaal terwijl Nieuw Zeeland van noord naar zuid maar 1400 km is...