On top of the world

14 oktober 2021 - Jasper, Canada

Toen we door de wolken vlogen die - zo leek het tenminste - boven heel Canada hingen en het land eindelijk verscheen, was het eerste wat ons opviel hoe geel en dor de omgeving was. Toen we dichter bij de luchthaven kwamen zagen we steeds meer bebouwing en tot onze verbazing lag er al een laagje sneeuw op de glooiende, maar zeker niet hoge heuvels in de verte. Eenmaal geland werden we enigszins bestookt met kritische vragen van de douane meneer, waarna we onze bagage van de band mochten halen. Opgelucht en blij dat we eindelijk in Canada waren liepen we richting de uitgang van het vliegveld om onze huurauto op te halen. Echter, vlak voor de uitgang - we konden al naar buiten kijken door de glazen deuren - kregen we te horen dat we geselecteerd waren voor een steekproefsgewijze coronatest🙄. Dit is één van de voorwaarden waar je als toerist aan moet voldoen, wil je het land in komen. Hoewel we dit wisten, ga je er niet per se van uit dat uitgerekend jij daarvoor geselecteerd wordt... Dit in combinatie met een toch wel lange vliegreis en beginnende jetlag zorgde ervoor dat we ietwat geërgerd begonnen aan een registratielijst die allerlei dingen van ons vroeg die we niet hebben als toerist (denk aan een Canadees telefoonnummer en adres). Uiteindelijk konden we de gegevens van onze eerste accommodatie gebruiken en werden we welkom geheten in Canada met een wattenstaafje in onze neus. Wat wil je nog meer?

Na de test mochten we gelukkig direct weg en konden we onze huurauto ophalen. Het was een beetje een zoektocht, maar uiteindelijk is het goedgekomen. Het was inmiddels 19:15 en we hadden flinke trek. Na wat gedoe met niet-werkende betaalpassen lukte het ons om geld op te nemen zodat we naar de supermarkt konden voor eten. Ook het vinden van onze accommodatie ging niet helemaal soepel, maar ook dat is gelukt. Zo zie je maar weer dat uiteindelijk alles goedkomt🙆🏼‍♀️.

Maandag
Toen we de volgende ochtend wakker werden, werden we getrakteerd op een helderblauwe lucht en een sprookjesachtige omgeving dankzij een dun laagje sneeuw. In de verte zagen we de witte sneeuwtoppen van de Rocky Mountains liggen waar we die dag naartoe zouden rijden. Helemaal blij stapten we in de auto om te genieten van de mooie omgeving. Hoe dichter we bij de bergen kwamen hoe mooier de omgeving werd en hoe vrolijker wij werden😀.
Na zo'n anderhalf uur rijden kwamen we aan in Banff. Hier zijn we naar een Information Centre gegaan om een National Park Pass te kopen en om te vragen wat een mooie wandeling in de buurt was. Uiteindelijk zijn we naar Lake Louise gegaan met de waarschuwing van de medewerkster van het Information Centre om óf berenspray te kopen óf om lawaai te maken tijdens het wandelen om de beren weg te jagen. Dit zorgde ervoor dat we een half uur later als een stel malloten door het bos liepen te schreeuwen😂. We hadden gekozen voor een korte wandeling naar boven die ons meenam naar een uitzichtpunt over het meer. Terwijl we onderweg waren naar boven viel het ons op hoe enorm stil het was (buiten ons geschreeuw om...). Terwijl we de stilte in ons opnamen, hoorden we plotseling geritsel. Met de beren in ons achterhoofd schrokken we ons kapot, maar het bleken twee andere wandelaars te zijn😅. Niet alleen het feit dat er beren in het bos konden zijn maakte de wandeling spannend, maar er lag ook een laag sneeuw in het bos die zorgde voor de nodige uitdagingen. Toen we weer beneden bij het meer waren klaarde de lucht op en hebben we in de zon zitten genieten van het uitzicht. Uiteindelijk zijn we weer terug gereden naar Banff waar we zouden overnachten. In plaats van de snelweg te nemen, hebben we voor de toeristische route gekozen die ons beloonde met mooie uitzichten, een beetje sneeuw, en ons eerste gespotte wildlife: twee herten. 

Dinsdag
De volgende ochtend werden we wakker met wederom een strak blauwe lucht. We zijn direct in de auto gestapt om naar het Minnewanka (door ons omgedoopt Willy Wonka) meer te gaan. Het meer was fantastisch mooi. We maakten een korte wandeling om het met bergen omringende meer en zijn vervolgens via een hele mooie omweg naar een wandeling gereden die we de dag daarvoor hadden gezien. Op het bordje aan het begin van de wandeling stond dat deze 3,7 km was: 'eitje' dachten we. Nou dat hebben we geweten. Vol goede moed begonnen we aan de wandeling die in een dichtbegroeid bos begon. Aangezien er verder helemaal niemand was hebben we flink wat geschreeuwd en gezongen omdat we (vooral ik) toch wel een beetje zenuwachtig werden van de mogelijke aanwezigheid van beren. De wandeling ging de hele tijd omhoog en hoewel dat op het begin best makkelijk ging, werd het uiteindelijk toch wel een beetje zwaar. We kwamen we langzaam maar zeker het bos uit waardoor we uitzicht hadden over enorm uitgestrekte bossen en besneeuwde bergtoppen. Ons zingen en schreeuwen werd wat minder krachtig, maar we liepen door tot we uiteindelijk een prachtig uitzicht hadden over het dal waar we vandaan kwamen. Ik heb nog nooit zoveel bomen gezien in mijn leven haha. Na even genoten te hebben van het uitzicht begonnen we aan de afdaling en vroegen we ons af hoe hoog we geklommen waren gezien het feit dat we toch een uur en een kwartier hadden gedaan over 3,7 kilometer. Driekwartier later waren we weer beneden en zagen we op het informatiebord dat het hoogteverschil 520 meter was: nou dat voelden we de volgende dag wel even😂. 

Woensdag
Maar, in plaats van het wat rustiger aan te doen zijn we de volgende dag vrolijk weer gaan wandelen en klimmen. We zijn 's ochtends redelijk op tijd in de auto gestapt om de Icefields Parkway te rijden: een prachtige weg van 232 km die van het stadje Banff naar het stadje Jasper loopt. Toen we er 's ochtends aan begonnen sneeuwde het en was het bewolkt. Maar naarmate we verder reden begon het op te klaren en wisten we niet waar we moesten kijken. We zijn onderweg tig keer gestopt om foto's te maken, het uitzicht in ons op te nemen en stukjes te wandelen. Uiteindelijk kwamen we bij een korte wandeling die naar de Mistaya canyon zou leiden. Deze keer was het pad veranderd in een grote ijsbaan dus we waren amper onderweg of ik ging al onderuit😂.  Maar het was het helemaal waard! Verder hadden we halverwege de route een wandeling gezien die heel mooi zou moeten zijn. Eenmaal geparkeerd zagen we dat deze wandeling vol in de sneeuw lag (de parkeerplaats lag namelijk al op zo'n 2000 meter). Ook zagen we hoog op de berg boven de boomgrens mensen lopen en kwamen we erachter dat de wandeling 250 meter omhoogging.... Na de nodige twijfel, een kort overleg en onszelf moed ingepraat te hebben, zijn we toch gaan wandelen. De sneeuw werd steeds dikker tot op momenten dat we er tot ons knieën in stonden (zie filmpje). Maar na het nodige geploeter werden we na een uur beloond met een FANTASTISCH uitzicht. We keken een dal in met de gigantische Saskatchewan gletsjer en besneeuwde bergtoppen zo ver we konden kijken. Door de koude wind die over het toendra-achtige landschap waaide besloten we al snel om weer terug naar beneden te lopen. Ook dit was een hele ervaring, maar wel heel grappig met vooral Iris die deze keer regelmatig de grond opzocht😂. Moe maar voldaan stapten we in de auto om niet veel later langs een nog veel grotere gletsjer te rijden. Er waren zoveel mooie plekken om te stoppen en te wandelen, maar het werd al laat dus hebben we besloten om de volgende dag - morgen - gewoon weer terug te rijden vanuit Jasper om nog een dag te genieten van de belachelijke natuur hier.

Oja, over dat laatste: ik heb al een paar keer geroepen dat ik het toch eigenlijk wel belachelijk en misschien zelfs wel asociaal vind hoe verschrikkelijk mooi het hier is. Volgens Iris moest ik met zo'n soort klacht dan toch echt bij God zijn, maar eigenlijk kan ik alleen maar dankbaar zijn🙏🏼❤️. 

Foto’s

7 Reacties

  1. Marina:
    14 oktober 2021
    Prachtig, avontuurlijk verhaal(brrr, beren...) en supermooie foto's!💞 Op en top genieten samen hoor!😘
  2. Petra:
    14 oktober 2021
    Wat maken Jullie toch weer een prachtige reis. Getsie wat een poep gave foto's. Ontzettend mooi.
    De plekken die jullie hebben bezocht zijn ruim 25 jaar geleden ook bezocht door opa Gerrit, oma Jellie en ik🙂
    Super leuk dat jij daar nu ook bent.
    Wel moet ik erbij zeggen dat wij in die tijd niet zoveel hebben gelopen, wij genoten vooral van de parkeerplekken met uitkijkpunt om de hoek😇
    De spanning van de beren herken ik wel, helaas heb ik de beren nooit van een afstandje gezien....Ik kijk uit naar de 1ste foto van een beer, let wel op grote afstand met zoomlens.
    Meiden geniet!! Liefs van peer
  3. Henny:
    15 oktober 2021
    Hoi hoi hoi dames,
    Wat een lekker lui leven hebben jullie zeg, wij hier maar😰😰maar goed verschil moet er blijven 🤪leuke auto hebben jullie, maar zag ook sneeuw dus de wintersport doen jullie er gelijk bij, jullie zijn toch niet je skiën vergeten 🙄🙄, geniet lekker daar,
    Groetjes en knuffel van mij🥰 Henny
  4. Jaco:
    15 oktober 2021
    "kritische vragen van de douane meneer", tsja dat hoor er nu eenmaal bij (vrij naar Jochem) Mooie foto's en idem dito verhalen! Succes daaro!
  5. Dineke:
    15 oktober 2021
    Wauw wauw wauw,Wat een natuur ,en zelfs al sneeuw.
    Heerlijk je verhalen,en ik zie het zo voor me,al schreeuwend en zingend door het bos an de wandel,maar ook wat knikkende knieën?😂
    Je hebt gelijk Marleen,gewoon zo
    mooi de schepping .geniet er maar van.😘🖐
  6. Edo Meerholz:
    16 oktober 2021
    Mooi geschreven! En wat een prachtige omgeving, mega. Enjoy.
  7. Paps:
    19 oktober 2021
    Heerlijk genoten weer van je verhaal. Tja, en dan die foto's. Wat schitterend is het daar. Dankbaar dat jullie dat mogen doen en supertrots op je lieverd. Geniet......