Na regen komt sneeuw en zonneschijn

Na 22 dagen rondgereisd te hebben door Canada hebben we welgeteld 4586 kilometer met de auto en zo'n 220-250 kilometer te voet afgelegd. Afgelopen maandag hebben we met pijn in ons hart onze huurauto Mr. Carson (als je Downtown Abbey kent then you know😉) ingeleverd op het vliegveld van Calgary. Vanaf daar zijn we met de taxi naar de IKEA gegaan waar onze Workaway host ons op zou halen. We gaan namelijk voor (waarschijnlijk) een aantal weken werken tegen kost en inwoning op een ranch waar een Duits-Canadees stel dieren opvangt. Op moment van schrijven hebben we onze eerste er al opzitten, maar daarover later meer haha. Ik loop namelijk nogal achter met schrijven dus ik moet door (succes met lezen want dit wordt een laaaange blog haha).

Goed, de laatste week van onze roadtrip begon weer op het vasteland van Canada. Op zaterdag zijn we van Vancouver naar Whistler gereden, een stadje dat ooit is gebruikt voor de Olympische Winterspelen. Onderweg naar dit schattige stadje kwamen we langs verschillende watervallen. Omdat het nogal regende moesten we even moed verzamelen om de warme en droge auto te verlaten, maar het is gelukt en na even wandelen werden we beloond met enorme watervallen. 's Avonds zijn we het centrum van Whistler in gegaan, waarvan we helemaal wintersportvibes kregen, heel erg leuk en gezellig! 

De volgende dag hebben we een best wel zware wandeling met veel te veel traptreden gedaan naar de Joffre Lakes. Het was niet alleen zwaar door het hoogteverschil, maar ook door het feit dat het onafgebroken regende... Wederom werden onze inspanningen beloond met een prachtig resultaat: twee prachtig blauwe meren in de bergen en een vette waterval. 

Op maandag kwamen we aan in Revelstoke. Voor onderweg hadden we verschillende wandelingen opgezocht, maar bijna alles was dicht of bestond niet... Gelukkig was de route heel erg mooi en konden we daar ook van genieten. In Revelstoke aangekomen zijn we langs het toeristencentrum gegaan waar ons een wandeling naar een waterval in de buurt werd aanbevolen. Wat er niet bij werd gezegd was dat je over een - voor ons gevoel - eindeloos lange gravelroad moest rijden om bij de parkeerplaats te komen... Dit vond onze huurauto niet zo leuk (maar ik stiekem wel haha). Aan het eind van de weg wachtte ons niet alleen een waterval op, maar ook een prachtige vallei waar helemaal niets was, behalve puur natuur😍.

Op dinsdag zijn we naar Golden gereden waar we twee nachten zijn gebleven. Onderweg waren wederom heel veel wandelingen gesloten, maar uiteindelijk kwamen we aan op een parkeerplaats in Glacier National Park waar verschillende wandelingen waren. Hoewel we een beetje bang werden van de borden die ons wezen op lawinegevaar en de aanwezigheid van mogelijk verloren bommen (die gebruikt worden om gecontroleerd lawines te veroorzaken), zijn we toch maar gaan lopen aangezien dit nog wel mocht... Eerst kwamen we langs wat ooit een treinbrug had moeten worden, dit is echter nooit afgerond in verband met lawinegevaar🙈. Vervolgens kwamen we langs de funderingen van wat ooit een bruisend hotel was. Uiteindelijk zagen we een bordje met een wandeling van 2,1 kilometer naar een meer en besloten die wandeling eerst te doen en daarna misschien nog een andere. Voor we het wisten waren we echter begonnen aan een wandeling die in haarspeldbochten stijl omhoog ging. Het duurde niet lang of we liepen in een sneeuwlaag die steeds dikker en een sneeuwbui die steeds heftiger werd... Na een barre toch omhoog kwamen we aan bij een magisch meertje en werden we omringd door dikke dwarrelende sneeuwvlokken❄️😍. Toen we weer naar beneden liepen zagen we dat er veel meer sneeuw beneden lag, maar eenmaal aangekomen bij de auto was het weer droog. Na een klein stukje rijden zijn we nog gestopt bij een waterval om vervolgens naar Golden te rijden. De bergen werden steeds hoger en het landschap was geweldig. Helemaal blij en voldaan kwamen we aan in Golden, een super leuk stadje dat we al in ons hart hadden gesloten voordat we er ook maar één stap in hadden gezet...💛. 
 
Op woensdag hebben we voor de verandering een wandeling gemaakt die horizontaal in plaats van verticaal verliep: best wel een fijne en welkome afwisseling haha. Omdat het best een kort wandelingetje was, zijn we daarna naar een andere wandeling gereden die langs een canyon zou lopen. We waren de auto nog niet uitgestapt en ik zag dat het helemaal mis was: het wandelpad ging recht omhoog, als in, er hingen letterlijk touwen tussen de bomen die je moest gebruiken om jezelf naar boven te slepen😂. Tot zover de welkome afwisseling haha. Waar wij van te voren verwacht hadden dat we langs het water van de canyon zouden lopen, waar ook de parkeerplaats was, ging de wandeling recht omhoog en liep deze verder over de randen van de canyon. Dit zorgde er wel voor dat we uiteindelijk een fantastisch uitzicht hadden over de canyon en de bergen.Na het eten zijn we nog weer wildlife gaan spotten. Nadat we heel lang over een achteraf weggetje hadden gereden en alleen twee hertjes hadden gezien (ja, je wordt hier snel verwend😂), besloten we om nog even snel naar een klein meer vlakbij Golden te rijden. Op het moment dat we van de highway afreden en een andere weg opdraaiden verscheen er uit het niets een hert in onze koplampen wat er voor zorgde dat we ons kapot schrokken😂. Tegen die tijd vonden we het wel weer mooi geweest en zijn we weer teruggereden naar ons motel. 

Op donderdag zijn we van Golden naar Lake Louise gereden. Wat normaal gesproken een korte rit zou zijn, was nu een rit van zo'n drie uur doordat de snelweg al maanden was afgesloten (hoe dan!? Ik weet het ook niet...). De route ging wel dwars door het Kootenay National Park, dus zo'n straf was dit gelukkig niet. In dit nationale park hebben we verschillende wandelingetjes gemaakt: door een bos en naar een meer, naar een waterval, en langs een canyon. Verder werd het in dit park zichtbaar hoe de natuur zich heeft herstelt na een grote bosbrand in 2003: tussen de hoge zwartgeblakerde bomen stonden allemaal nieuwe frisgroene bomen. Toen we in Lake Louise aankwamen voelde dat toch een beetje als thuiskomen aangezien we hier op het begin van onze reis ook al waren geweest. We sliepen in hetzelfde hostel als toen en we kwamen zowaar twee Nederlandse en één Belgische backpacker tegen: na bijna drie weken waren dit de eerste mensen die ook Nederlands spraken, dus dat was wel even gezellig! 

Vrijdag werden we, net als de vorige keer in Lake Louise, wakker met een dik pak sneeuw voor de deur. We zijn door dit magische winter wonderland naar het Yoho National Park gereden. Hier hebben we het Emerald Lake bezocht. Eerst waren we van plan om alleen om het meer heen te lopen, maar halverwege zagen we een wandeling die de bergen inging en ons wel heel erg aansprak. Wederom een beetje angstig voor lawines begonnen we aan de wandeling die door een prachtig bos naar een nog prachtigere vallei leidde met uitzicht op besneeuwde bergen. Enigszins bekaf (we waren de eerste sinds de sneeuw die deze wandeling liepen en dat is best wel zwaar), zijn we na een wandeling van zo'n 8,5 kilometer weer naar ons hostel in Lake Louise gegaan. 

De volgende dag werden we na een week met regen en bewolking wakker op een strakblauwe dag. De bergen waren fantastisch mooi en helemaal blij zijn we vanaf Lake Louise weer een stukje de Icefields Parkway opgereden. Deze weg hadden we ook al eerder gereden en is denk ik de mooiste weg die ik in m'n leven gereden heb. Omdat de vorige keer dat we hier reden de dag best wel bewolkt begon, was het geweldig om de bergen met een strakblauwe lucht te kunnen aanschouwen. Gewoon onbeschrijfelijk. Onze eerste stop was bij het Peyto Lake. Ietwat in shock door de extreme kou (ongeveer -12 graden. Dat wordt nog wat als het hier echt winter wordt...) zijn we hier snel heen en weer naar het uitzichtpunt van het meer gelopen (dat wel echt prachtig was, maar de kou...🥶). Gelukkig lag dit meer op het hoogste punt van de Icefields Parkway, wat ervoor zorgde dat de temperatuur minder verschrikkelijk koud was bij onze volgende wandeling. Deze tweede wandeling ging wederom door een magisch winterwonderland en eindigde bij een ander super mooi meer. Weer waren we de eerste personen die deze wandeling in de sneeuw maakten, wat deze keer soms best uitdagend was aangezien het pad door de dikke laag sneeuw niet altijd even duidelijk was haha. Blij en moe zijn we na de wandeling naar Banff gereden, onze eerste en één na laatste bestemming van onze roadtrip. In plaats van een goede nachtrust te pakken na alle inspanningen van die dag, hebben we die nacht de wekker om 3:00 gezet: er was namelijk een zeer grote kans om het noorderlicht in grote delen van Canada te zien. We zijn naar Lake Minnewanka gereden, een plek waar vrijwel geen lichtvervuiling is. En wij waren zeker niet de enigen haha. Met dekens uit het hostel hebben we het onszelf gemakkelijk gemaakt in de auto. Maar helaas, behalve een sterrenhemel met ontelbaar veel sterren, hebben we niets gezien😥. 

Door deze gebroken nacht, hebben we het de laatste dag van onze roadtrip rustig aan gedaan: we hebben een kleine wandeling de berg op gemaakt met uitzicht over Banff, we zijn warme chocolademelk gaan drinken, en we hebben een beetje rondgesnuffeld in de winkels in Banff. We hebben de middag afgesloten bij de Vermilion Lakes vlakbij Banff. Aangezien het wederom een stralende dag was, hebben we hier heerlijk zitten chillen in het zonnetje op een steiger. Een perfecte afsluiting van een fantastische reis. Aan het eind van de dag zijn we naar Calgary gereden waar we de auto hebben uitgemest en al onze spullen weer fatsoenlijk hebben ingepakt (een hele uitdaging...😂). 

De volgende ochtend begon met afscheid nemen van de auto en daarmee ook van een heel stuk vrijheid😥. Ook betekende dit het eind van ons eerste avontuur, maar tegelijkertijd het begin van een nieuw avontuur! Hoewel we het rondreizen heel erg gaan missen, kijken we er ook heel erg naar uit om ons eigen plekje te hebben, relatief vaste sociale contacten op te doen, en natuurlijk het zorgen voor dieren en helpen op de ranch! 
De mensen van de ranch (onze hosts) zouden ons om twee uur ophalen bij de IKEA in Calgary. Omdat we de auto al om 11 uur moesten inleveren, betekende dit voor ons een uitje naar de IKEA, helemaal leuk🙆🏼‍♀️. Hoewel we van te voren dachten dat we letterlijk niks zouden kunnen kopen (we blijven ten slotte wel backpackers) hebben we toch wat geurkaarsen meegenomen voor de cabin waar we in gaan wonen tijdens ons verblijf op de ranch. We zaten nog maar net in het restaurant van de IKEA, of er kwam een vrouw met een Duits accent op ons af: of wij de twee Nederlandse meiden waren (later zei ze dat het super duidelijk was door ons blonde haar haha). Onze host, Brigitte, nam ons mee naar een enorme truck (waar het hiervan stikt) en we gingen op weg naar de ranch. Ze had één van de vele opvangdieren meegenomen in de auto: een klein wit hondje dat gered was van een Thaise markt. In de auto vertelde ze veel over de ranch en de andere vrijwilliger die momenteel voor ze aan het werk was. Hoe dichter we bij de ranch kwamen, hoe enthousiaster we werden, maar ook hoe minder bewoonde wereld we zagen haha. Uiteindelijk verlieten we de snelweg en reden we een paar kilometer over een gravelroad totdat we bij het hek van het terrein van de ranch waren. Toen moesten we nog zo'n twee kilometer rijden voordat we bij het huis aankwamen. Onderweg hadden we al paarden in het bos zien staan en waren we verliefd geworden op de bergen die steeds dichterbij kwamen. Toen we de auto uitstapten werden we verwelkomd door onze andere host Al, een wasbeer, twee andere honden, drie ezels, en een paar lama's. Mijn dag kon niet meer stuk haha. Brigitte gaf ons een rondleiding: als eerst onze cabin, een schattig huisje met een houtkachel en uitzicht op de bergen. Daarna een apart gebouw met keuken en woonkamer voor de vrijwilligers genaamd ' the saloon'. De badkamer was weer in een apart gebouw. Ten slotte was er onze wc: zo'n schattig hokje met een hartje in de deur die niet zo schattig meer is als je de deur open doet en in het gat onder de wc kijkt. Het is niet allemaal rozengeur en maneschijn😂. 

Goed, ik ga nu stoppen want mijn handen vallen er bijna af haha. Gefeliciteerd en bedankt als je helemaal tot het einde hebt gelezen😄.