Life on a ranch

We zijn nu een paar weken aan het werk op de ranch en we hebben al allerlei verschillende dingen gedaan. Naast dat de dag standaard begint met de paarden voeren (wat geweldig is aangezien we het hooi in de bak van een truck vervoeren waar wij vervolgens bovenop gaan zitten😁) en de poep van paarden, ezels en lama's opruimen, hebben we al van alles gedaan. Zo hebben we spullen heen en weer versleept met een truck van de ene naar de andere kant van het terrein, hebben we schoongemaakt en opgeruimd, en hebben we op één middag al het afval van de afgelopen weken weggebracht naar het dichtstbijzijnde stadje: ruim een half uur rijden vanaf de ranch. Verder zijn we bezig geweest met het verwijderen en maken van hekken, hebben we een cabin verplaats van de ene naar de andere kant van het terrein, en mochten we helpen met de paarden toen de hoefsmid langskwam. Ook zijn we veel in de weer met brandhout voor de kachels, aangezien houtkachels de enige bronnen van warmte zijn hier. Omdat het hout er behoorlijk snel doorheen gaat hebben we de afgelopen tijd verschillende bomen op het terrein in stukken gezaagd en gehakt. Dit betekende uiteraard dat ik even moest uitproberen hoe een kettingzaag werkt: well... I liked it a lot haha
Ook het rijden in de mega trucks hier op de ranch is super vet, maar het blijft bizar dat je met een truck van de ene naar de andere kant van het terrein moet haha. En het blijft ook bizar dat er altijd mensen in de achterbak van de truck zitten. Of je nou meubels, hout, takken of hooi vervoert, er is altijd nog plek voor een paar mensen, want zeg nou zelf: waarom saai op de achterbank gaan zitten als je ook in de achterbak kan zitten en de wind door je haren kan voelen😜? 

Over de wind gesproken, dat is wel een dingetje hier. Het kan hier namelijk enorm hard waaien. Daarom zijn we na de dagelijkse vijf uur werk vaak binnen in The Saloon te vinden. Samen met de andere twee vrijwilligers hier, Kiaran (uit Canada) en Til (uit Duitsland), hebben we al de nodige films gekeken, spelletjes gedaan en koppen thee gedronken. Naast binnen chillen maken we soms nog een wandelingetje vanaf de ranch om de paarden op te zoeken en met ze te knuffelen of om wildlife te spotten waardoor we al de nodige elanden en herten hebben gezien! Verder is het super gezellig met z'n vieren en aangezien we onze keuken en woonkamer delen voelt het weer een beetje alsof ik op kamers woon en een student ben☺️. 

In de weekenden hoeven we alleen 's ochtends de paarden te voeren, wat betekent dat we amper een half uur per dag werken en twee dagen vrij hebben. Daarom zijn we in ons eerste weekend een stuk wezen wandelen vanaf de ranch. Samen met een Mexicaanse vriend van Brigitte en Al en met hond Charlie zijn we een stuk de berg opgelopen wat ons uitzicht bood over de ranch. Uiteindelijk wisten we niet helemaal meer waar we heen moesten en zijn we soortvan dwars door het bos gelopen waarbij we ons een weg moesten banen door de begroeiing en kabbelende beekjes moesten oversteken, maar het is goedgekomen haha
Eenmaal terug bij de ranch moest de Mexicaanse vriend (ik weet z'n naam niet meer🙈) terug naar Calgary waar hij woont. Hij was amper vijf minuten weg of hij kwam in paniek The Saloon binnengestormd met de vraag: 'Wie van jullie had er ook alweer ervaring met paarden? Er zijn er namelijk twee ontsnapt toen ik de poort voor de auto opendeed.' 
Geschrokken keken we hem aan aangezien Brigitte en Al net naar de stad waren en wij alle vier niet enorm veel ervaring hebben met paarden en we de (geredde/getraumatiseerde) paarden hier nog maar een week kenden. Even was het stil en vervolgens kwam iedereen tegelijk in actie. De afgelopen dagen hadden we (op een blok hout) geoefend hoe we een western halster om moeten doen bij een paard. Hierdoor lagen er overal halsters in The Saloon die we mee gristen om vervolgens keihard naar de auto van de Mexicaan en één van de trucks te rennen.  We moesten namelijk eerst de 2 kilometer lange oprijlaan over. Met onze halsters in de aanslag (die we nog geen één keer fatsoenlijk op een echt paard hadden geoefend) sprongen we de auto uit en zagen we dat er inderdaad twee paarden buiten het hek stonden waaronder Savannah, het enige paard waarvan Brigitte had gezegd dat we haar nooit een halster om moeten doen omdat ze dan helemaal gek wordt... great. 
Terwijl Iris en Til de paarden richting de poort probeerden te drijven, hielden de Mexicaan en Kiaran de rest van de paarden weg bij het hek. Alle paarden stonden namelijk gefascineerd en nieuwsgierig toe te kijken wat er allemaal gaande was. Ik stond ondertussen bij de poort, klaar om deze open en net zo snel weer dicht te doen als de paarden weer binnen waren. Nadat de paarden twee keer voorbij de poort waren gedraafd, bleven ze twijfelachtig staan en kon ik ze met een heleboel lieve woordjes naar binnen lokken. Wat een opluchting😅 en wat een avontuur haha

Het tweede deel van ons weekend verliep een stuk rustiger. Van te voren waren we van plan om een stadje in de buurt te bezoeken om wat persoonlijke boodschappen te doen en misschien naar een museum te gaan. Het weer gooide echter roet in het eten: zaterdagavond was het begonnen met sneeuwen en zondag was de wereld helemaal wit. In combinatie met de hevige wind betekende dit dat het te gevaarlijk was om de weg op te gaan. Daarom zijn we op de ranch gebleven en hebben we ons vermaakt met spelletjes en heel veel thee haha.
Gelukkig was het weer een paar dagen later 'acceptabeler' en dus besloten we toen om na ons werk met z'n vieren op pad te gaan met de Volkswagen Kever van Kiaran. Helemaal geweldig natuurlijk 😄. 

Na een aantal dagen flinke wind ging deze uiteindelijk liggen. Samen met Iris greep ik de kans om eindelijk fatsoenlijk het gehele terrein van de ranch te verkennen. De jongens hadden bedacht om vanuit de oude schoolbus die verderop op het terrein staat wildlife te spotten. Iris en ik besloten om een rondje over het gehele terrein te lopen en te eindigen bij de schoolbus. We waren amper vertrokken of we beseften ons dat we de bearspray vergeten waren... Ach, dachten we, we zijn al weken in Canada en hebben zoveel wandelingen gedaan zonder bearspray, het komt wel weer goed met ons geschreeuw. En dus gingen we op pad. Eerst liepen we de gehele oprijlaan af. Onderweg kwamen we de paarden tegen waar we even mee geknuffeld hebben. Daarna verlieten we de oprijlaan en volgden we iets wat leek op een wandelpaadje door het bos. Het duurde niet lang of we zagen bloedsporen in de sneeuw. Een beetje bang maar vooral nieuwsgierig volgden we het spoor. Het werd al snel duidelijk dat een persoon een dier achter zich aan had getrokken. We vonden dit raar aangezien we nog steeds op het terrein van de ranch waren en Al en Brigitte niet echt jagerstypes zijn. Het bloedspoor eindigde aan de rand van het bos en we vonden iets wat later de staart van een hert bleek te zijn😶. Ook zagen we hier autosporen in de sneeuw. Op dat moment werden we echter afgeleid door drie donkere vlekken aan de rand van het bos. Met de zoomlens van de camera zagen we dat het drie elanden waren! Langzaam liepen we dichterbij totdat ze in het bos verdwenen. Inmiddels waren we zelf ook weer vlakbij het bos. We wisten dat als we dwars door het bos zouden lopen, we uiteindelijk bij de schoolbus uit zouden komen. Op zoek naar een bospaadje viel mijn oog echter op een pootafdruk die net zo groot was als mijn hand...🐻 Ja, dan schrik je wel even. Aangezien het al begon te schemeren, we de weg door het bos niet kenden en we geen bearspray bij ons hadden, besloten we daarom om dezelfde weg terug te lopen. Eenmaal weer terug bij The Saloon zaten Kiaran en Til ons op te wachten en werd ik begroet met de woorden: 'Jullie waren de bearspray vergeten!' Oepsss... de arme jongens hadden kennelijk al helemaal bedacht waar ze zouden moeten beginnen met zoeken als we niet terugkwamen 🙈😅. Het feit dat we drie elanden, pootafdrukken van een beer en bloedsporen hadden gezien, terwijl zij 'alleen maar twee herten' hadden gespot, maakte het er niet beter op haha🙈😂. 

Toen we Brigitte en Al de volgende dag vertelden dat er een jager op hun terrein was geweest waren ze in alle staten. In plaats van ons ons werk te laten doen, stuurde Al ons op pad om terug te gaan naar de plaats delict en foto's te maken. Nou, blijer kun je Iris en mij niet maken haha. Als twee detectives gingen we het bos in - deze keer wel gewapend met bearspray - en volgden we de sporen. Doordat het die dag flink had gedooid was er veel sneeuw gesmolten en waren er helaas niet meer zoveel sporen zichtbaar als de avond daarvoor. Toch wisten we na een serieus sporenonderzoek te achterhalen waar de jager (of eigenlijk stroper) het terrein was opgekomen. We hebben wat foto's gemaakt en zijn uiteindelijk teruggegaan naar de ranch. 
Aan het eind van die middag werd er plotseling op de deur van The Saloon geklopt. Ik kon net via het raam zien dat er een man in een groen/bruinachtige outfit met pistool voor de deur stond: de sheriff. En ja, hij zag er precies zo uit als in alle Amerikaanse films ooit, inclusief hoed haha. Hij stelde ons wat vragen over wat we precies gezien hadden en we lieten hem de foto's zien die we gemaakt hadden. Vervolgens vroeg hij of we met hem mee wilde komen om de 'plaats delict' te laten zien. Iris ging met hem mee en ik bleef achter aangezien we net bezig waren met het bakken van brownies... Bijna twee uur later - we waren inmiddels een beetje bang dat Iris ontvoerd was door een nep sheriff😂 - kwamen ze weer terug. De sheriff was alle buren bij langs gegaan om te vragen of ze wat gezien hadden en kennelijk moest Iris daar bij zijn haha. Het is nu zo'n twee weken geleden sinds we de sheriff zagen en we hebben niets meer gehoord over de stroper, maar het was wel een leuk avontuur met veel inspiratie voor een kinderboek haha

In ons tweede weekend op de ranch zijn we met de Kever naar Waterton Lakes National Park gereden. Na een roadtrip van ongeveer 1,5 uur kwamen we aan in een park dat bestaat uit prachtige bergen en meren. We begonnen met een wandelingetje de bult op en kwamen onderweg wat berggeiten tegen🤩. Bovenop de berg aangekomen hadden we prachtig uitzicht over de bergen, een meer en de vlakte waar we vandaan waren gekomen. Daarna zijn we naar een ander meer gereden. Eerst wilden we hier omheen lopen, maar we kwamen erachter dat dat helemaal niet kon omdat het meer gedeeltelijk in Canada en gedeeltelijk in de VS ligt. Helaas, maar wel leuk om de VS gezien te hebben haha. Op de terugweg kwamen we vanuit de auto weer wat berggeiten tegen. Deze moesten we uiteraard goed bestuderen dus het dak van de auto moest eraf😂. Als tijdens een safari konden we de dieren zo optimaal bewonderen haha