Heading up high

Aan het einde van deze maand nemen we afscheid van Twizel en ons werk😢. Maar eerst hadden we nog een week vrij. We zijn die week naar Wanaka en, adrenaline hoofdstad van de wereld, Queenstown gegaan. In Wanaka hebben we een nachtje op een camping gestaan, super mooi allemaal. In verband met slecht weer zijn we de volgende dag direct naar Queenstown gereden. In Queenstown zijn grote supermarkten dus we hebben weer mega inkopen gedaan: twee volle karretjes en een bon waar je een hartaanval van krijgt😊.
's Avonds hebben we een camping opgezocht in de buurt van Queenstown. Ondanks dat het in de buurt van zo'n 'grote' stad was, lag de camping aan een meertje in the middle of nowhere. Heerlijk😊.
De volgende dag zijn we naar de Fear Factory geweest. Dit is een soort spookhuis in Queenstown waarin je door het pikdonker moet lopen. We hebben de longen uit ons lijf geschreeuwd😂. Allemaal eng verkleede acteurs laten je namelijk doodschrikken. Wel super leuk. Verder hebben we nog een beetje door de stad gewandeld, Queenstown is echt een mooie en leuke stad🙌.
Aan het eind van de middag zijn we naar Glenorchy gereden. Hier hadden we namelijk een skydive geboekt 😏. We zijn 's avonds een stuk gaan rijden richting de Misty Mountains uit The Lord of the Rings. Super gaaf, en zeker heel erg misty...
De volgende dag hebben we gewandeld en zielig in een cafe gezeten omdat het weer echt super slecht was. Zou de skydive de volgende dag wel doorgaan met dit weer?
Gelukkig klaarde het weer een beetje op aan het eind van de middag. We zijn naar een natuurgebied gereden dat Paradise heet en hebben daar gewandeld. Het was echt enorm mooi en het leek net alsof je in een film als Narnia of Lord of the Rings liep. Dit maakte onze treurige dag weer goed😊.
Toen we de volgende dag wakker werden lag er sneeuw op de bergen, wat ons niet verbaaste want het was echt stervenskoud. Onze skydive zou die middag zijn en we moesten twee uur van te voren bellen of het wel door zou gaan. Koud en verkleumd zaten we in het cafe met warme chocolademelk te wachten totdat het tijd zou zijn om te bellen. En gelukkig, de skydive ging niet door. Ik had niet verwacht dat we daar blij om zouden zijn maar het was echt te koud en bluh om uit een vliegtuig te springen. We zijn weer terug naar Queenstown gereden waar we onder andere naar de bios zijn gegaan. Lekker warm😊.
(We zijn er deze week trouwens achtergekomen dat de verwarming in onze auto het niet doet, blaast alleen maar koude lucht. Zodra die auto een berg op rijdt begint hij letterlijk te koken onder de motorkap, maar de auto van binnen verwarmen zodat we onze eigen adem niet zien is kennelijk te veel gevraagd😶.)
Na de film zijn we naar een camping richting Wanaka en Twizel gereden. De volgende ochtend was de lucht eindelijk weer blauw en de bergen waren wit van het sneeuw. Ik keek op internet of er misschien nog plek was in Wanaka voor een skydive. En volgens internet was er die middag plek zat😏. Omdat we toch richting Wanaka moesten, zijn we in de auto gestapt en naar het vliegveld gereden. We liepen het skydivecentre in en vroegen of ze nog plek hadden en zo ja, hoe laat.
'Ja, er is nog plek, om 12 uur.'
'Uh oke.. hoe laat is het nu?'
'11:30.'
Ja dat was wel even heftig. 's Ochtends word je wakker en heb je geen idee wat je gaat doen, en het volgende moment krijg je te horen dat je over een half uur uit een vliegtuig springt, yaaay. We kregen een formulier in de hand gedrukt die we moesten ondertekenen. Hierin gingen we er pretty much mee akkoord dat niemand schuld had ale we dood gingen. Nog een 'yaaay'. We keken een soort van veiligheids/infofilmpje en daarna moesten we wachten. Ondertussen zagen we het kleine oranje skydive vliegtuigje een paar keer opstijgen. Waarop al snel mensen volgden die allemaal veilig op de grond landden. Uiteindelijk werden onze namen geroepen en kregen we een mooi pakje aan. Daarna werden we in een tuigje gehesen en kregen we een muts, handschoenen (het was nog steeds koud), bril en zuurstofmasker!? (gewoon niet over nadenken) in onze handen gedrukt. Daarna maakten we kennis met onze 'perfect stranger' zoals Skydive Wanaka de persoon noemt in wiens handen je je leven legt, om het even dramatisch te zeggen. Deze maakte je tuigje nog wat strakker vast en vertelde wat je moest doen tijdens het vallen en landen. Dankzij mijn lieve papsie werd mijn skydive gefilmd en gefotografeerd en had ik nog een enigszins ongemakkelijk interview voor mijn skydive xD.
We liepen naar het vliegtuigje, stapten in en stegen op. Het was allemaal erg knus en krap in het vliegtuigje😂. Uiteindelijk keken we neer op de bergen waar we eerst nog tussen vlogen. Super mooi. We vlogen door wat wolken en op een hoogte van 12000 ft ging het vliegtuigluik open. Mijn perfect stranger, Jamie, en ik sprongen als laatst en bij elke sprong voor ons wiebelde het vliegtuig heen en weer. De opening van het vliegtuig kwam dichterbij en ineens waren we aan de beurt om te springen. 'Don't forget to smile' zei Jamie vlak voordat ik buiten het vliegtuig hing. En toen vielen we. De eerste paar seconden was het gevoel: WHAAA IK VAL zeer overheersend😛. Na een paar seconden mocht ik m'n tuigje loslaten en m'n armen wijd doen. Ondanks dat je honderden meters naar beneden valt, merk je niet echt meer dat je valt. Het uitzicht was echt super mooi. Na zo'n 45 seconden ging de parachute open (thank God) en hingen we in de lucht. Het uitzicht was super en de ervaring is echt heel bijzonder. Al veel te snel waren we weer op de grond😞 en kon ik alleen maar denken: DAT WAS ZO GAAF IK WIL NOG EEN KEER.
De rest van de dag zaten we nog een beetje vol van adrenaline enzo, heerlijk. We hebben een bekende boom, die in Lake Wanaka staat, bezocht en zijn toen naar de camping gereden om na te genieten van de skydive💕.
Inmiddels zijn we weer thuis, terug in Twizel😊. En hebben we onze eerste werkdag na onze vrije week er alweer op zitten.
Nog steeds ben ik aan het nagenieten van de skydive, het was echt een super vette ervaring en een echte aanrader, mam😏.